ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΡΙΔΑΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ (Μέρος 1ον)

                                  Τα κυριότερα κέντρα του Αχαϊκού (Μυκηναϊκού) πολιτισμού κατά τον 15ον π.Χ. αιώνα.

Οι Αχαιοί αφού διεσπάρησαν στην Πελοπόννησο και σε μεγάλο μέρος της Στερεάς Ελλάδας, δημιούργησαν διάφορα ανακτορικά κέντρα για να πραγματοποιούν τον έλεγχο αυτής της μεγάλης περιοχής που κατείχαν: Οι Μυκήνες, η Πύλος, η Τίρυνθα και η Κυπαρισσία στην Πελοπόννησο. Ενώ τα Μέγαρα, οι Θήβες, η Γλάς, ο Ορχομενός και η Αθήνα στην Στερεά Ελλάδα.

Στο ανακτορικό κέντρο των Μεγάρων, φαίνεται ότι βασιλιάς, την εποχή εκείνη,  ήταν ο Κλήσων. Κατόπιν τον διαδέχθηκε ο γιός του Πύλας που παρέδωσε τον έλεγχο του Μεγαρικού ανακτόρου στην κόρη του Πυλία και στον Αθηναίο γαμπρό του Πανδίων(*). Ο Πύλας κατέφυγε στην Πελοπόννησο και πρώτα ίδρυσε την Πύλο της Μεσσηνίας. Αργότερα τον έδιωξε από εκεί ο Νηλέας. Τότε ο Πύλαντας κατέφυγε στην Ήλιδα, όπου εκεί πάλι ίδρυσε την δεύτερη ομώνυμη πόλη, την Πύλο της `Ηλιδας.
Έτσι κάποια μυκηναϊκά κέντρα, αφού εξασφάλισαν τον έλεγχο των πλησιέστερων προς αυτά ανακτόρων, διεκδίκησαν την πρωτοκαθεδρία. Στην Πελοπόννησο οι Μυκήνες. Οι Θήβες, η Αθήνα και Γλας στην Στερεά Ελλάδα.

Η Αθήνα με τον Πανδιώνα και για κάποιο χρονικό διάστημα αφού αποκτάει τον έλεγχο του ανακτόρου των Μεγάρων, όπως προκύπτει από τους διάφορους Αθηναϊκούς και Μεγαρικούς μύθους, φαίνεται και αυτή να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία. Όμως με τον θάνατό του Πανδίων, οι γιοί του χωρίζουν σε τέσσερα μέρη την περιοχή της Αθηναϊκής κυριαρχίας. Επιπροσθέτως με τη πλήρη καταστροφή και την οριστική εγκατάλειψη των ανακτόρων της Θήβας, καθώς και της Γλάς στη Κωπαΐδα, καθιερωθήκαν πλέον οι Μυκήνες ως το σημαντικότερο κέντρο του μυκηναϊκού κόσμου.

Το Μεγαρικό ανάκτορο με τον Νίσο, γιό του Πανδίων, ( wa-na-ka) άναξ/ βασιλιά αποκτά ξανά τα πρώτα εδαφικά του όρια και αυτά ήταν:  Όλη η Δυτική Αττική, δηλαδή, ξεκινούσαν από τον Ισθμό της Κορίνθου, βόρεια ήταν ο Κορινθιακός κόλπος με τις διάφορες πολίχνες, κώμες και λιμάνια.  Τα Αιγόσθενα, οι Ελεύθερες και διάφορες άλλες κώμες. Βορειοδυτικά όλο το Θριάσιο Πεδίο όπου κατέληγαν στη λίμνη Ρειτός. Νότια στον κόλπο του Σαρωνικού, ήταν η Ελευσίνα, το νησί Σκίρα, η Μινώα, η Νίσα, η Άλυκος, η Κρωμμύων, η Σιδούς, η Σχινούς και τα Μεγαρικά σύνορα πάλι κατέληγαν στον Ισθμό.

Τα σύνορα της Μεγαρίδας επί της βασιλίας του Κλήσωνα, του Αχαϊκού ανακτόρου  

Παράλληλα με τις εσωτερικές ανακατατάξεις  των ανακτόρων, οι Αχαιοί εξαπλώνονταν στην ηπειρωτική Ελλάδα και πολλαπλασίαζαν τους οικισμούς τους στα νησιά του Αιγαίου, ενώ δημιούργησαν ορισμένες αποικίες στην Κάτω Ιταλία και Σικελία.

Η οικονομική και εμπορική δραστηριότητα των Αχαιών, παροτρυνόμενοι από τους Κρήτες στη θάλασσα, φαίνεται ότι άρχισε από πολύ νωρίς και τα μυκηναϊκά (ή αχαϊκά) προϊόντα έφθασαν ως τα παράλια της Συρίας, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου.

 Συνεχίζεται.....

Σημείωση:

(*) Η πανάρχαια παράδοση αναφέρει ότι ο Πύλας κατέφυγε στη Πελοπόννησο μετά από ένα φόνο που είχε διαπράξει σε συγγενή του. Όμως, πιο πιθανών φαίνεται να έχει σαν αιτία τον ‘’αγώνα’’ κυριαρχίας που έκαναν τα διάφορα Μυκηναϊκά ανάκτορα ώστε να αποκτήσουν την πρωτοκαθεδρία. Η Αθήνα, καθώς αναφέρει ο μύθος, με τον Πανδίων αποκτά τον έλεγχο του ανακτόρου των Μεγάρων και μεγαλώνει τα εδαφικά της όρια. Τούτη όμως η κυριαρχία ήταν αρκετά ρευστή, έμελε πολύ σύντομα να διαρρηχτεί μια και οι γιοί του μοίρασαν το κυρίαρχο ανάκτορο της Αθήνας σε τέσσερα. Έτσι ο Νίσος (ένας από τους γιούς του Πανδίων) αναλαμβάνει το ανάκτορο των Μεγάρων και γίνεται βασιλιάς.       

Πηγές:

Ντ. Βασιλικού, Μυκηναϊκός πολιτισμός, Βιβλιοθήκη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας αρ.152, Αθήνα 1995

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%AF